آقای استاندار!

هزار وعده خوبان یکی وفا بکند؟

"با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی، کارخانه تولید سیمان در خلخال احداث می‌شود."

خلخالیم، ساعد وثوقی*/ این خبری بود که دیروز روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار گرفت، اما احداث کارخانه سیمان در شهر زیبای ما در حالی از زبان استاندار اردبیل نقل می‌شود که قصه هزار و یک شب ساخت این کارخانه دهه‌هاست که در خلخال نقل محافل است و چه جوانانی که گردش روزگار، سیاهی موهایشان را به سپیدی کوه‌های پربرف خلخال تبدیل کرده، در شرایطی که شب‌ها و روزها را در رویای اشتغال میان گرد و غبار کارخانه سیمان سپری کردند تا امروز که خواب شیرین جوانان پرتوان و پرانرژی چون غباری در میان وعده‌ها و سیاست‌بازی‌ها گم شد؛ آنها که حاضر شده بودند، به خاطر سیر کردن شکم فرزندان دلبندشان، سرسبزی و طراوت و آب و هوای خلخال نازنین را با صنایع آلاینده‌ای چون سیمان عوض کنند تا شاید بتوانند در وطن خویش تکه‌نانی و قوت لایموتی به خانه ببرند و از هزاران زخم زندگی، یکی را درمان کنند.

کارخانه سیمان، قرار بود روزی 700 نفر را به صورت مستقیم و بیش از 1500 نفر را به صورت غیر مستقیم تامین کند؛ اما تمام وعده‌های خوش آب و رنگ، تنها در رسانه‌ها بود و در عالم واقع رنگی از حیات نداشت و هر چه بود و نبود در ذهن خلخالی‌ها طی سالیان دراز رنگ باخت و با وجود صرف هزینه‌های فراوان و تسهیلات میلیاردی به پیمانکارش، حالا آنچه هست، تنها یک سوله و چندین ساختمان رنگ و رورفته و در حال تخریب است.

آقای استاندار در حضور نماینده خلخال و کوثر دیروز در حالی خبر از ساخت کارخانه سیمان داده، که آذرماه ۹۸ در گفت و گو با ایرنا، احداث این کارخانه را فاقد توجیه اقتصادی دانسته و فرموده بود: " پروژه نیمه‌تمام کارخانه سیمان خلخال پس از چندین سال توقف، برای راه‌اندازی واحد تولیدی دیگر به سرمایه‌گذار جدید واگذار می‌شود."

آقای بهنامجو ادامه داده بود که: "راه‌اندازی کارخانه سیمان به دلیل اشباع سیمان در کشور برای سرمایه‌گذار دولتی و یا بخش خصوصی توجیه اقتصادی ندارد و باید راه‌اندازی کارخانه‌های صنعتی تولید ام‌دی‌اف، مزرعه چوب و دیگر صنایع گردشگری و تولیدی را در این محل از سوی سرمایه‌گذاران جدید دنبال کنیم."

اینکه چطور احداث کارخانه پس از یک سال یکباره توجیه اقتصادی پیدا می‌کند و چگونه سرمایه‌گذاری، در پروژه‌ای زیان‌بار حاضر به هدر دادن پول خود می‌شود، سوالاتی است که پس از اظهارات جدید استاندار عزیز به ده‌ها شبهه قبلی درباره دلایل توقف این پروژه در ذهن مردم اضافه و موجب می‌شود آنان سخنان ایشان را با بی‌تفاوتی، وعده‌ای بی‌سرانجام بدانند.

البته آقای استاندار به خوبی واقفند که مردم خلخال، علاوه بر کارخانه سیمان، منتظر آغاز اجرای طرح کارخانه فروسیلیس هم هستند؛ طرحی که تفاهم‌نامه‌اش را خود ایشان همراه با نماینده وقت در دی‌ماه سال ۹۸ با سرمایه‌گذار داخلی و شریک ترکیه‌ای امضا کردند و قرار شد عملیات اجرایی و تجهیز کارگاه "ظرف دو هفته" در ناحیه صنعتی گزاز انجام شود و طرفین متعهد شدند در کوتاه‌ترین زمان ممکن به تعهدات خود در زمینه راه‌اندازی پروژه عمل کنند تا در ۱۸ ماه آینده این پروژه به بهره‌برداری برسد.

حالا که به‌ شهریور ۱۴۰۰ رسیده‌ایم، لازم است استاندار محترم برای مردم روشن کنند که پروژه احداث کارخانه فروسیلیس که قرار بود با ۱۲‌هزار میلیارد ریال سرمایه‌گذاری داخلی و کلنگ‌زنی شده و حدود هزار و ۵۰۰ نفر را مشغول کار کند، در چه مرحله‌ای است؟!
آیا این پروژه نیز مانند کارخانه سیمان روی ابر وعده‌ها سیر می‌کند یا حکایت دیگری دارد؟ یا اصلا چرا مسئولان اجرایی در حضور نمایندگان، هر از گاهی بمبی از وعده‌های بی‌سرانجام می‌ترکانند و بعد یادشان می‌رود که مردمی نجیب، چشم‌انتظارند که یکی از هزار وعده خوبان! وفا بکند.

آقای بهنامجوی عزیز! مردم صبور خلخال، همچنان منتظر عملی شدن سخنان شما درباره فروسیلیس، تونل الماس، تله‌سیژ اندبیل و حالا کارخانه سیمان، یا دست‌کم توضیحی کوتاه درباره سرنوشت این پروژه‌ها برای امیدواری الکی و قانع شدن خود هستند...

*روزنامه نگار و عضو تحریریه خلخالیم

لینک کوتاه: khalkhalim.com/a95b2